bana old and wise'ı çal

geçenlerde nerede duydum tam hatırlamıyorum ama çağan ırmak'ın çektiği filmlerin özellikleri konuşuluyordu, bir sanat filmi, bir de şöyle kabaca tabirle sinema filmi yaptığından söz edilmişti. öyle duruyor gerçekten de, şimdi de karanlıktakiler'i çekti. bütün filmleri hakkında bir şey yazmayacağım ama şu ıssız adam ile tanınması ve o filmin geldiği yer bence çağan ırmak'ın gelmek istediği yer değildi, yani umuyorum ki değildir.

ilişkilerin ustası kızların hastası olan ve hatta kızlara böyle olmadığı halde öyleymiş gibi görünmek isteyen casanova'larımızın msn iletilerini de süslemişti tabi hep bunlar. "ıssız adam aynı ben :/" muadili cümleler "filmin ilk yarısındaki ada aynı ben :)" cümleleriyle karşılık bulmuştu. böyle ikili atışmalar dışarıdan pek komik görünüyor, hala daha varlar mı bilmiyorum ama olmadıklarını umuyorum en azından. yastıkla münasebeti yüksek olan genç arkadaşlar bile casanova olmuşlardı, doğru yolu bulduklarını düşünmek istiyorum.

kısa filmlere gelelim, bana old and wise'ı çal. önce old and wise'dan başlayayım, muhteşem bir the alan parsons project şarkısı, bana çok şey hissettiriyor, yüklü epey. ne güzel ki çağan ırmak da seviyormuş, filmde geceleri radyo programı yapan erkan can, gündüzleri uyuyor pek tabi ve insanlardan uzaklaşıyor gitgide. gayet güzel şekilde anlatılmış ama amatörlük yıllarına denk geldiğinden kopukluklar çok bariz hissediliyordu, belki şimdi çekse çok daha güzel şeyler ortaya çıkabilir. geçen sene çektiği düşlerimde atatürk çok daha profesyonel duruyor, ayrıca çok da güzeldir.

old and wise'ı annenin sözleriyle bitirelim;

"uyanmalısın..

dışarıda bir dünya var!

insanlar yaşıyor..

onları görmelisin oğlum.

uyanmalısın.."