bitime yedi kala son takımlar da şekillendi.
aslında kupa bittikten sonra yazmayı düşünüyordum ama şimdiden de bir şeyler yazayım. içimde bütün maçları izlemek gibi bir istekle gelmiştim istanbul'a, fakat öyle ol(a)madı. o yüzden çoğu takım hakkında bilgilerim duyduklarım ve skorlardan ibaret.
genel olarak hayal kırıklıklarının olduğu bir turnuva gördük. zaten batmakta olan fransa, italya ve hiç beklemediğim şekilde ingiltere benim gözümde sıfır çekerek turnuvaya veda ettiler. birkaç favorim ve kupayı almasını istediğim takım vardı, bu elenen büyüklerden bir tek ingiltere'ye üzüldüm o yüzden. ferdinand olmasa bile takım muhteşem isimlerden oluşuyordu fakat gel gör ki o takımda oynayan tek kişinin emile heskey olması da düşündürücü bir nokta. steven gerrard'ımın elinde o kupayı görmek güzel olurdu fakat liverpool'daki gibi etkili kulanılamıyor ingiltere milli takımında, gerçi tek tek baktığımızda hiçbir oyuncu kendi takımlarındaki gibi oynayamıyorum ingiltere'de, aksi halde karşılarında takım bulamazlardı diye düşünüyorum.
fransa zaten zidane'ın gidişiyle bitmişti, yıllardır kovmadıkları teknik adamlarına daha fazla dayanabilirler mi bilmiyorum fakat elenmelerine sevinmedim diyemem. ingiltere'den sonra diğer favorim, arjantin'di. onlar da dün almanya'dan dört yediler. ne yazık ki batistuta'dan sonra arjantin'e gelen o kalitede bir golcü yok, bunun üstüne maradona'nın - ki maradona'nın böyle bir şampiyonluk yaşamasını çok isterdim-, cambiasso'yu, zanetti'yi kadroya almaması ve üstüne agüero'yu garip bir şekilde hep yedek bırakmasıyla takım istediğimiz arjantin'den uzaktaydı. messi'ye laf atanlar oluyor, tek kelimeyle anlamıyorum.
gelelim fildişi sahilleri olayına, burada da ingiltere'deki durum var biraz, kadro muazzam fakat oyunda hiçbir şey yok. tam tersi de şili'de - ki en sempatik takımıydı belki de kupanın-, çok hızlı ve teknik oynuyorlardı ama işte brezilya'yı geçemediler, oysa ki benim ümidim vardı. ve brezilya! her turnuvada olduğu gibi samba beklenen fakat bir şey yapamayan bir takımdı, elenmelerine üzülmedim. şimdi geriye uruguay - ki ah keşke kazansa-, ispanya, almanya ve hollanda kaldı. kupa yine avrupa'ya gidecek gibi, tersi olmasını isterdim.
dediğim gibi son yedi gün kupada, tatmin eden bir turnuva olmadı ama dünya kupası dünya kupasıdır. öğle saatlerinde dolu barlarda maç izlemek gibi bir keyif oluyor bir ay boyunca, bunun için bile beklemeye değer.
bizim de olacağımız bir kupa hayaliyle kalan maçları izleyeceğiz. son olarak en güzel maskotla bitirelim yazıyı;
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder